ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ?

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών, πρέπει να αναζητήσετε εργοθεραπευτική αξιολόγηση αν το παιδί σας παρουσιάζει τρεις ή περισσότερες από τις παρακάτω δυσκολίες: 
●Δεν παίζει με τα παιχνίδια της ηλικίας του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει ότι το παιδί δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά (επειδή π.χ. αντιμετωπίζει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα) ή ότι δεν τα καταφέρνει (επειδή π.χ. είναι λίγο πιο πίσω αναπτυξιακά σε σχέση με την ηλικία του). 
● Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν έχει δηλαδή, ανάλογα με την ηλικία του, τις κατάλληλες δεξιότητες ώστε να φάει μόνο του, να βάλει τα ρούχα ή τα παπούτσια του, να πάει στην τουαλέτα κλπ. 
● Μοιάζει αδύναμο, έχει δηλαδή ελαττωμένο μυϊκό τόνο. Πρόκειται για ένα παιδί που φαίνεται να μην έχει αντοχή, που είναι χαλαρό-πλαδαρό. 
●Πέφτει εύκολα κάτω. 
● «Τρακάρει» πάνω σε άλλους ή σε έπιπλα. 
● Χτυπάει εύκολα, επειδή δυσκολεύεται να εκτιμήσει τη θέση του σώματός του στο χώρο. 
● Σπάει συχνά τα παιχνίδια του. 
●Δεν του αρέσει να πηδάει, να κάνει κούνια. 
●Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να κάνει παζλ ή να κόψει με το ψαλίδι στο νηπιαγωγείο. 
Παρουσιάζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας του. 
● Η ομιλία του είναι δυσνόητη και χωρίς σωστή άρθρωση. 
● Είναι υπερκινητικό και δεν μπορεί να ησυχάσει. 
● Δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, το μπάνιο, το κόψιμο των νυχιών ή το κούρεμα των μαλλιών, ίσως επειδή δεν του αρέσει να το αγγίζουν. 
● Είναι πολύ ευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους ή αγγίγματα. 
● Αποφεύγει την παιδική χαρά. 
● Έχει δυσκολίες στον ύπνο. 
● Λερώνεται υπερβολικά, επειδή π.χ. δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει το πιρούνι για να φάει, ή δεν τρώει κάποιες βασικές τροφές. 
● Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μία δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταβεί σε άλλη. 
● Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούργια πράγματα. 
● Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διαστήματα μεταξύ των γραμμάτων και των λέξεων που γράφει, συνήθως στην Α΄ δημοτικού. 
● O γραφικός του χαρακτήρας είναι πολύ κακός. 
● Κουράζεται εύκολα με τις σχολικές του εργασίες. 
● Δυσκολεύεται να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες. 
●Έχει μειωμένη αυτοπεποίθηση. 
● Δεν έχει φίλους της ίδιας ηλικίας και προτιμά να παίζει με μικρότερα ή με μεγαλύτερα παιδιά. 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

Όταν κάποιος υιοθετεί στάση άμυνας, σημαίνει πως ενοχλείται ή νοιώθει άβολα εξαιτίας μιας συγκεκριμένης αίσθησης / ερεθίσματος. Η άμυνα εκφράζεται με συμπεριφορά αποφυγής. Ένα παιδί, πιθανώς, αρνείται να αγγίξει κάτι με κολλώδη υφή ή συγχύζεται αν μπει σε χώρο με πολύ θόρυβο ή δυνατά φώτα. (αισθητηριακή αμυντικότητα)

Τα άτομα που αναζητούν αισθητηριακά ερεθίσματα μπορεί να παρουσιάζουν υποευαισθησία σε βαθμό, που για κάποιος λόγους, οδηγούν στην επιθυμία τους για μια συγκεκριμένη αίσθηση. Για παράδειγμα, ένα παιδί απομυζεί και μασάει τον γιακά της μπλούζας του. Μερικά παιδιά αισθάνονται την ανάγκη να αγγίζουν τα πάντα. (αισθητηριακή αναζήτηση)

ΤΡΟΠΟΙ  ΜΕΣΩ ΑΦΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

1. Σε γενικά πλαίσια, μπορείτε να ξεκινήσετε ενθαρρύνοντας το παιχνίδι με υλικά στεγνά και χωρίς ακαταστασία. Αποφύγετε υλικά κολλώδους υφής. Αν το παιδί εξακολουθεί να μην αγγίζει ό,τι υλικό του δίνετε, δώστε του σκεύη για να μεταφέρει, να μαζέψει και να αδειάσει τα υλικά.
2. Όταν αγγίζετε ένα παιδί με απτική αμυντικότητα, πάντα να το προσεγγίζετε από μπροστά (χωρίς εκπλήξεις) και να το αγγίζετε σταθερά /σφιχτά και όχι απαλά.
3. Για παιχνίδι με ελάχιστα αισθητηριακά ερεθίσματα, δοκιμάστε στεγνά και καθαρά υλικά: το παιδί χρησιμοποιεί και τα δυο του χέρια για να εντοπίσει μικρά παιχνίδια κρυμμένα σε ένα κουβαδάκι που έχετε γεμίσει με σπόρους για πουλιά, άμμο, φασόλια, ρύζι, κτλ. Το παιδί εξασκείται στο να ρίχνει υλικά από το ένα σκεύος στο άλλο.
4. Σταδιακά, θα φτάσετε στο παιχνίδι με νερό που στη συνέχεια θα εμπλουτίσετε με σαπούνι για να φτιάξετε σαπουνάδα: χρησιμοποιείστε πολλά σκεύη για να χύνετε τα υγρά.
5. Συνεχίστε το παιχνίδι με πλαστελίνη, ζυμάρι ή πηλό.
6. Μπορείτε, σταδιακά, να εξερευνήσετε νέα υλικά που προκαλούν λίγη ακαταστασία: το παιδί ξεκινάει με δαχτυλομπογιές ειδικές για το μπάνιο και φούσκες μέσα στην μπανιέρα.
7. Προχωρήστε στο παιχνίδι με πραγματικές δαχτυλομπογιές, απλώστε αφρό ξυρίσματος στον καθρέφτη ή σε μια λεία επιφάνεια, ζωγραφίστε με τα δάχτυλα δοκιμάζοντας φρουτόκρεμα ή άλλες τροφές παχύρρευστης σύστασης.
8. Το παιδί μπορεί να βουρτσίσει τα χέρια και τα πόδια του με μια μαλακή ή ειδική βούρτσα. Σταδιακά, θα σας επιτρέψει να του κάνετε το ίδιο.
9. Το παιδί μπορεί να απλώσει λοσιόν στα χέρια, πόδια, παλάμες, πέλματα κτλ.
10. Το παιχνίδι με φαγητό είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να αυξήσετε το ενδιαφέρον το παιδιού στο άγγιγμα διαφορετικών υφών. Φτιάξτε μαζί κουλούρια / πρέτσελ και περάστε αρκετό χρόνο πλάθοντας τη ζύμη και φτιάχνοντας διάφορα σχήματα.
11. Περισσότερο παιχνίδι με φαγητό: κατασκευάστε κοσμήματα ενώνοντας ποπ-κορν, cheerios κτλ.
12. Πίεση: το παιδί φοράει ρούχα με βάρος, βάζει πάνω του κουβέρτες ή ακουμπάει στα πόδια του παιχνίδια με βάρος.
13. Στο σχολείο, η δασκάλα ορίζει τον προσωπικό χώρο του παιδιού με τετράγωνα στο χαλί ή ταινία στο πάτωμα.
14. Στο σχολείο, το παιδί επιτρέπεται να κάθεται περιφερειακά μιας ομάδας ώστε να μην έχει άτομα πίσω του.
15. Στο χώρο φαγητού, το παιδί κάθεται κοντά σε κάποιον τοίχο ή κολώνα για να νοιώθει ασφάλεια.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ

Οι περισσότερες αισθητηριακές δραστηριότητες που βοηθούν ένα παιδί να ανέχεται να το αγγίζουν ή να αγγίζει, βοηθούν και το παιδί με αισθητηριακή αναζήτηση (ανάγκη να ακουμπάει τα πάντα). Για να αποδυναμώσετε αυτήν τη συμπεριφορά, δοκιμάστε τις παρακάτω δραστηριότητες.

1. Παιχνίδια τύπου «Τι υπάρχει μέσα στην τσάντα»: κρύβετε οικεία αντικείμενα που το παιδί σας μπορεί να αναγνωρίσει μέσω της αφής.
2. Με την αφή μόνο, το παιδί αναγνωρίζει αντικείμενα κρυμμένα σε ένα κουβαδάκι που έχετε γεμίσει με σπόρους πουλιών, άμμο, φασόλια, ρύζι, κτλ.
3. Ενθαρρύνετε το παιδί να διακρίνει ανάμεσα σε ποικίλες υφές και καταστάσεις: το παιδί αγγίζει και περιγράφει αντικείμενα μαλακά και σκληρά, απαλά και τραχιά, βρεγμένα και στεγνά, κρύα και ζεστά, μικρά και μεγάλα, στρογγυλά και με γωνίες, με βαθμό δόνησης, κτλ.

ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΠΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΩΝ

1. Αλλάξτε το φωτισμό στο σπίτι: τα φωτιστικά είναι λιγότερο αγχωτικά από τα φώτα στο ταβάνι. Κρατήστε τα φώτα χαμηλωμένα.
2. Το παιδί, αν χρειάζεται, φοράει σκούρα γυαλιά ηλίου ενώ βρίσκεται στο σχολείο ή σε άλλα κτίρια.
3. Το παιδί φοράει γυαλιά ηλίου και καπέλο με γείσο όταν βρίσκεται σε εξωτερικούς χώρους.
4. Ελαττώστε τους οπτικούς περισπασμούς δημιουργώντας ένα εμπόδιο ενώ το παιδί διαβάζει ή γράφει. Για παράδειγμα, δοκιμάστε ένα διαχωριστικό από χαρτόνι που θα στέκεται στην επιφάνεια του τραπεζιού.
5. Μειώστε την ακαταστασία και απομακρύνετε τα πολλά αντικείμενα από το χώρο.
6. Δοκιμάστε να βάψετε τους τοίχους με χρώματα που μειώνουν το στρες.
7. Τα σχολικά τετράδια καλό είναι να περιλαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερο λευκό / κενό χώρο. Αν χρειαστεί, εκτυπώστε πληροφορίες σε μεγαλύτερο χαρτί για επιπρόσθετο λευκό περιθώριο.
8. Μειώστε την ποσότητα του χρώματος σε γραπτό υλικό ή βγάλτε φωτοτυπίες για ασπρόμαυρες σελίδες.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ (ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ, ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ)

1. Παιχνίδι με φακό: ξαπλώστε με το παιδί ανάσκελα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και παίξτε «κυνηγητό» με τους φακούς στο ταβάνι.
2. Δώστε στο παιδί να πετάξει και να πιάσει αντικείμενα που κινούνται νωχελικά: μπαλόνια, μεγάλες, ελαφριές μπάλες ή κασκόλ.
3. Παιχνίδια με κρυμμένες εικόνες ή «Βρες την διαφορά», λαβύρινθοι με μολύβια και χαρτιά, παζλ με εικόνες.
4. Γεμίστε ένα κουτί παπουτσιών με πολλά, μικρά αντικείμενα: ζητήστε από το παιδί να εντοπίσει συγκεκριμένα αντικείμενα μέσα στο γεμάτο κουτί.
5. Ασχοληθείτε με παιχνίδια «Μάντεψε τι βλέπω»: το παιδί περιγράφει ένα αντικείμενο μέσα στο δωμάτιο βάσει χρώματος, μεγέθους, σχήματος, λειτουργικής χρήσης, κτλ.
6. Χαρτί γραφής για το σχολείο: οι γραμμές πρέπει να είναι σκούρες (βγάλτε φωτοτυπίες με ρύθμιση σε σκούρο χρώμα αν χρειαστεί).
7. Μαρκάρετε τις γραμμές με κίτρινο μαρκαδόρο.
8. Τα τετράδια εργασίας πρέπει να έχουν έντονες σκούρες γραμμές, αρκετό λευκό περιθώριο και όχι μουντζούρες, σημαδάκια, κτλ.
9. Μπορείτε να διδάξετε το παιδί να φτιάχνει πρώτα το περιθώριο και μετά να γεμίζει με χρώμα όταν ζωγραφίζει.

ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΟΤΗΤΑ  - ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΣΕ ΗΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΩΝ

1. Δώστε στο παιδί ακουστικά που μειώνουν τους εξωτερικούς ήχους. Το παιδί μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αν προκύψει έντονη αναταραχή στο χώρο του σχολείου (την ώρα του γεύματος ή στην διάρκεια μιας συγκέντρωσης των μαθητών στο γυμναστήριο του σχολείου) ή σε εξωτερικούς χώρους με πολύ θόρυβο, όπως εμπορικά κέντρα, σινεμά, εστιατόρια, πάρτι γενεθλίων, κτλ.
2. Όταν το παιδί βρίσκεται στην τάξη, πρέπει να παραμένει μακριά από πηγές θορύβου και αναταραχής όπως πόρτα, air-condition, τουαλέτες, κτλ.
3. Βάλτε να παίζει χαλαρωτική μουσική ή ένα CD με ήχους της φύσης. Γενικότερα, επιλέξτε μουσική που δεν κεντρίζει το ενδιαφέρον του παιδιού αλλά αντίθετα το χαλαρώνει.
4. Προετοιμάστε έγκαιρα το παιδί για θορυβώδεις καταστάσεις. Πολλές φορές, όταν το παιδί γνωρίζει πως κάτι θα συμβεί (για παράδειγμα, άσκηση πυρκαγιάς), προετοιμάζεται νοερά για αυτό.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

Η αίσθηση της ισορροπίας προκύπτει από το αυτί και τους ημικύκλιους σωλήνες, μέρη του μηχανισμού εσωτερικά του αυτιού. Οι σωλήνες αυτοί λειτουργούν σαν αλφάδι ξυλουργού, υποδεικνύοντας σε μας πότε έχουμε ορθή και μη στάση.

Το αιθουσαίο σύστημα ελέγχει την αίσθηση της κίνησης και της ισορροπίας. Μας επιτρέπει να γνωρίζουμε πού βρίσκεται το σώμα μας στο χώρο και πάντα σε σχέση με την βαρύτητα. Παρατηρήστε πώς αντιδρά το παιδί σας σε μια παιδική χαρά. Μερικά παιδιά φοβούνται να ανέβουν μια σκάλα ή να περπατήσουν σε μια ασταθή επιφάνεια. Άλλα παιδιά λαχταρούν να κάνουν κάποιες κινήσεις, όπως να πηδήξουν, να στριφογυρίσουν, να κινηθούν έντονα. Τα παιδιά που αντιδρούν υπερβολικά ή υποτονικά στην κίνηση, συχνά επωφελούνται από δραστηριότητες που δίνουν δεδομένα στο αιθουσαιο σύστημα.

Ακολουθούν μερικές ιδέες:

1. Παιδική χαρά: κούνιες, μπάρες για να κρεμιέται το παιδί, σκάλες, αερογέφυρες, κτλ.
2. Βόλεϊ με μια ελαφριά μπάλα ή μπαλόνι.
3. Λίκνισμα σε κουνιστή καρέκλα.
4. Κούνημα σε αιώρα.
5. Χοροπηδητό σε τραμπολίνο ή παιχνίδι με σχοινάκι.
6. Πέρασμα από δρόμο με εμπόδια (χαμηλά σκαμπό, κουτιά, μαξιλάρια).
7. Παιχνίδι «Ακολούθησε τον αρχηγό» και περπάτημα ζώων.
8. Σανίδα με ροδάκια: το παιδί ξαπλώνει μπρούμυτα ή κάθεται στη σανίδα προσπαθώντας να κινηθεί.
9. Κύλισμα σε γρασίδι (ελαφριά κλίση εδάφους) ή σε μαλακό επίπεδο με κλίση.
10. Αναπήδηση πάνω σε μεγάλη μπάλα γυμναστικής.
11. Κολοτούμπες σε στρώματα.
12. Ισορροπία σε σκαμπό με ένα σκέλος.
13. Μπάρες ισορροπίας.
14. Περπάτημα και τρέξιμο πάνω κάτω σε ράμπες.
15. Ανεβοκατέβασμα σκάλας ή κίνηση πάνω κάτω από πεζοδρόμιο.

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ / ΚΙΝΗΣΗ

Οι μικροί δέκτες που βρίσκονται στους μύες και τους τένοντες εντοπίζουν το βαθμό επιμήκυνσης των περιοχών αυτών. Αυτό μας επιτρέπει να αισθανόμαστε πώς κινούνται τα μέρη του σώματος χωρίς να χρειάζεται να δούμε πού βρίσκονται.

Οι δραστηριότητες που ανατροφοδοτούν με πληροφορίες τους μύες και τις αρθρώσεις του σώματος προωθούν τη συντονισμένη κίνηση. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση μας επιτρέπει να γνωρίζουμε που βρίσκονται τα χέρια και τα πόδια μας στο χώρο. Επιπλέον, υπάρχει πληθώρα γραπτού υλικού για τα οφέλη των δραστηριοτήτων ιδιοδεκτικότητας που οργανώνουν όλες τις αισθήσεις, απαραίτητες για τη θεραπεία διαταραχών αισθητηριακής επεξεργασίας. Αυτά τα οφέλη παρατηρούνται ιδιαίτερα σε έντονες και σκληρές ασκήσεις. Ασκήσεις σαν αυτές περιλαμβάνουν οποιαδήποτε δραστηριότητα αδρής κινητικότητας με κινήσεις αντίστασης που προσφέρουν βαθιά πίεση στους μύες και τις αρθρώσεις του σώματος. Η ώθηση, η έλξη, η μεταφορά, η ανύψωση και η αναπήδηση είναι μερικά παραδείγματα ασκήσεων αντίστασης. Το ενδιαφέρον είναι πως οι σκληρές δραστηριότητες που μειώνουν την υπερκινητικότητα, βοηθούν και τα παιδιά που φαίνονται αδιάφορα, άτονα, και κουρασμένα.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα ασκήσεων:

1. Παιδική χαρά: μπάρες, σκάλες, στύλοι.
2. Περπάτημα ζώων και εντόμων.
3. Το παιδί πιάνει μια βαριά μπάλα.
4. Τραβάει ένα καροτσάκι γεμάτο με παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα βαριά.
5. Τραβάει ένα καλάθι αχρήστων, ένα κουτί ή το καλάθι με τα άπλυτα.
6. Ποδηλασία, πεζοπορία, τρέξιμο με σακίδιο με βάρος στην πλάτη.
7. Περπάτημα, ειδικά σε λόφο.
8. Χοροπηδητό σε τραμπολίνο ή παιχνίδι με σχοινάκι.
9. Το παιδί σκουπίζει το πάτωμα ή τα φύλλα από την αυλή.
10. Πλάθει ψωμί ή σφιχτή ζύμη για κουλούρια.
11. Κρατήστε τη μια πλευρά ενός σχοινιού και το παιδί σας την άλλη. Χωρίστε το σχοινί στη μέση, δένοντας ένα μαντήλι. Αρχίστε να τραβάτε και οι δύο μέχρι κάποια πλευρά να νικήσει (μη βάλετε μεγάλη δύναμη: σκοπός της άσκησης είναι η κίνηση που θα κάνει το παιδί).
12. Μεγάλες αγκαλιές ή μασάζ.
13. Παιχνίδι με πλαστελίνη, πηλό ή ζυμάρι.
14. Το παιδί χαλαρώνει ενώ κάθεται σε ένα μεγάλο πουφ.
15. Το παιδί τυλίγεται σφιχτά με μια κουβέρτα ή μια μεγάλη πετσέτα.

Πηγή: therapystreetforkids.com   &   http://www.logosepikinonia.gr/

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗΝ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ

Οι ευαισθησίες που σχετίζονται με τη στοματική κοιλότητα δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αίσθηση της γεύσης. Η υφή του φαγητού επηρεάζει την εμφάνιση κάποιας ευαισθησίας. Σε γενικά πλαίσια, υπάρχουν δύο είδη στοματικής ευαισθησίας, η υπερευαισθησία (υπερβολικά επίπεδα αντιδραστικότητας) και η υπο-ευαισθησία (μικρά επίπεδα αντιδραστικότητας).

Το παιδί με υπερευαισθησία ή στοματική αμυντικότητα δεν επιθυμεί να γεύεται και να αισθάνεται στο στόμα του ποικίλες γεύσεις και υφές. Το παιδί αυτό, συχνά, έχει μια περιορισμένη γκάμα φαγητών προς κατανάλωση. Μπορεί να τρώει αποκλειστικά πολτώδη ή τραγανά ή άνοστα φαγητά. Επίσης, μπορεί να αποφεύγει τροφές που απαιτούν πολύ μάσημα ή τροφές διαφορετικών υφών αναμειγμένες ή με σβόλους. Μερικά παιδιά αποφεύγουν τροφές συγκεκριμένου χρώματος. Επίσης, διαθέτουν αντανακλαστικό εμετού που ενεργοποιείται εύκολα, ενώ μπορεί να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τα χείλη τους (δόντια μόνο) όταν τρώνε με πιρούνι ή κουτάλι. Μερικά μπορεί να παρουσιάζουν εξαιρετική ευαισθησία ενώ πλένουν τα δόντια τους ή δέχονται αγγίγματα στο πρόσωπο και τα χείλη τους.

Το παιχνίδι με το φαγητό είναι ένας καλός τρόπος για να εισάγετε νέες γεύσεις και υφές στην διατροφή του παιδιού σας:

• Ζωγραφίστε με τα δάχτυλα σε μια λαδόκολλα με κρέμες διαφορετικών γεύσεων και υφών, όπως φρουτόκρεμα, κρέμα από άνθος αραβοσίτου, σάλτσα μήλου, βρώμη (μαγειρεμένη ή ανακατεμένη με νερό / γάλα), κτλ.
• Ενώστε cheerios ή παρόμοια δημητριακά και στρογγυλά κουλουράκια με σπάγκο.
• Το παιδί μπορεί να πλάσει ζύμη για ψωμί ή κουλουράκια, προσθέτοντας κομματάκια σοκολάτας για να δώσει μια υφή με εξογκώματα στο υλικό.
• Προετοιμάστε το πρόσωπο και το στόμα του παιδιού πριν το γεύμα: Χαϊδέψτε το πρόσωπο του παιδιού σας σταθερά με τα δάχτυλά σας (ή πείτε στο παιδί να το κάνει στον εαυτό του, αρχικά): κάντε μασάζ από το σαγόνι προς τις γωνίες του στόματος, από τα αφτιά προς τα μάγουλα και το στόμα και γύρω από το στόμα.
• Κρατήστε ένα μαλακό πανί ή το πίσω μέρος μιας οδοντόβουρτσας με δόνηση με παρόμοιο τρόπο (μασάζ).
• Κρατήστε ένα παιχνίδι ή μια οδοντόβουρτσα με δόνηση γύρω από ή μέσα στο στόμα.
• Δώστε στο παιδί να μασήσει κάποιο σωληνάκι από λάστιχο (από το ενυδρείο κτλ.) για αρκετά λεπτά πριν φάει.
• Παιχνίδια με το στόμα: σφυρίχτρες, αρμόνικα, παιχνίδι – κόρνα, φούσκες ή κίνηση ανεμόμυλου με αέρα από το στόμα, ζωγραφική έχοντας τον μαρκαδόρο στο στόμα, μεταφορά αντικείμενων με κουτάλι που είναι στο στόμα (χωρίς χέρια) κλπ.
• Φυσήξτε αέρα από καλαμάκι, διεξάγοντας «αγώνες» με μπάλες από βαμβάκι, μπαλάκια του πινγκ πονγκ, φελλούς, κτλ.
• Πρέπει να εισάγετε νέες γεύσεις και υφές σταδιακά, με μία μόνο εμπειρία σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

 Το παιδί με υπο-ευαισθησία ή με στοματική αναζήτηση, συχνά λαχταρά συγκεκριμένες αισθήσεις στο στόμα του και, ίσως, εξερευνά το περιβάλλον γλύφοντας μη βρώσιμα αντικείμενα. Μπορεί να εκδηλώνει δυνατή επιθυμία για μία συγκεκριμένη γευστική αίσθηση (γλυκό, αλμυρό, πικρό, ξινό), γεύση (πικάντικο, μέντα, κανέλα, μπανάνα, βανίλια, κτλ.) ή υφή (τραγανό, πολτώδες, παγωμένο, χυλώδες). Το παιδί, πιθανώς, δυσκολεύεται να ελέγχει το μέγεθος της μπουκιάς του, γεμίζοντας έτσι υπερβολικά το στόμα του. Μπορεί να χρειάζεται υπενθύμιση να μασάει καλά πριν καταπιεί. Όταν το παιδί με στοματικές αναζητήσεις δεν τρώει, πιθανώς, έχει κάτι στο στόμα του ή μασάει τα ρούχα του, τις γόμες από τα μολύβια του, παιχνίδια, κτλ.

Ακολουθούν δραστηριότητες που απαιτούν την έντονη άσκηση του στόματος και των γύρω υποδομών και βοηθούν το παιδί με στοματική αναζήτηση:

• Φούσκες σε γάλα ή χυμό με καλαμάκι.
• Το παιδί πίνει ροφήματα από λεπτό καλαμάκι ή μακρύ καλαμάκι με διαδρομές.
• Το παιδί πίνει παχύρρευστους χυμούς (μιλκ-σέικ), γρανίτες, παχύρρευστο χυμό μήλου, κρέμες κτλ. μέσα από καλαμάκι.
• Το παιδί πίνει από αθλητικό μπουκαλάκι.
• Τρώει φαγητά που θέλουν αρκετό μάσημα (λαστιχωτά ζαχαρωτά, τσίχλες, λουκούμια, καλαμαράκια) ή τραγανές τροφές (κριτσίνια, καρότα, σέλερυ, κρακεράκια).                   
• Μπορείτε να αντικαταστήσετε το μάσημα ακατάλληλων αντικειμένων με τα εξής:
• Τσίχλες
• Σωληνάκια από λάστιχο κτλ. (ενυδρείου, χειρουργικά σωληνάκια)
• Ειδικά  «κολιέ» από λάστιχο που το παιδί μπορεί να μασάει.

Οι ειδικά εκπαιδευμένοι και καταρτισμένοι πάνω στην μέθοδο θεραπευτές οργανώνουν και εφαρμόζουν ένα εξατομικευμένο για το κάθε περιστατικό πρόγραμμα και εκπαιδεύουν τους γονείς στην εφαρμογή της μεθόδου στο σπίτι για καλύτερα και αμεσότερα αποτελέσματα.

 Πηγή: therapystreetforkids.com   &   http://www.logosepikinonia.gr/

ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;

Πολλά παιδιά, ιδίως στις μικρότερες ηλικίες, δυσκολεύονται πολύ να φτιάξουν σωστά την τσάντα τους για την επόμενη μέρα στο σχολείο: παίρνουν λάθος βιβλία και τετράδια, ξεχνάνε κάποια από αυτά, δεν βάζουν μέσα την κασετίνα τους κ.α. 

Το γεγονός αυτό καθιστά προβληματική την συμμετοχή τους στο μάθημα, τα φέρνει σε δύσκολη θέση και συχνά έχει σαν αποτέλεσμα την επίπληξη από τον εκπαιδευτικό και τα πειράγματα των συμμαθητών τους. Κάποιοι γονείς θεωρούν ως λύση το να κάνουν εκείνοι την τσάντα του, κάποιοι άλλοι επιλέγουν να κάνουν απλά έναν τελικό έλεγχο, ενώ μερικοί δεν επεμβαίνουν, είτε γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του προβλήματος, είτε θεωρούν την όλη διαδικασία ιδιαίτερα απλή και πιστεύουν ότι τα παιδιά τους απλώς δεν την αντιμετωπίζουν με την απαιτούμενη σοβαρότητα.

Τι μπορεί να γίνει, όμως, από την πλευρά των γονιών στο συγκεκριμένο τομέα; Πώς μπορούν να «διδάξουν» στο παιδί τους να φτιάχνει σωστά την τσάντα του;

Α) Ένα πολύ απλό σύστημα, κατάλληλο για παιδιά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, περιλαμβάνει χρωματιστές ετικέτες στο ρόλο των οπτικών βοηθημάτων. Η διαδικασία είναι πολύ απλή και μπορείτε να την κάνετε μαζί με το παιδί σας.

Βγάλτε μια ασπρόμαυρη φωτοτυπία του προγράμματος του παιδιού. Πάρτε διαφορετικού χρώματος μαρκαδόρους, τόσους όσοι είναι και τα διαφορετικά μαθήματα. Προσέξτε τα χρώματα να ξεχωρίζουν εύκολα μεταξύ τους πχ αποφύγετε το μωβ και το σκούρο μπλε.

Αντιστοιχίστε κάθε μάθημα με ένα συγκεκριμένο χρώμα πχ Γλώσσα = κόκκινο, Μαθηματικά = πράσινο, Μελέτη του Περιβάλλοντος = Μπλε κοκ. Βάψτε κάθε μάθημα στο πρόγραμμα με το αντίστοιχο χρώμα, έτσι ώστε όλο το πρόγραμμα να μετατραπεί σε λωρίδες χρωμάτων. Δίπλα από κάθε μάθημα γράψτε τον αριθμό των πραγμάτων που πρέπει να έχει μαζί του το παιδί (πχ στη Γλώσσα: τετράδιο ορθογραφίας, τετράδιο για ασκήσεις, βιβλίο μαθητή, τετράδιο εργασιλων, ντοσιέ. Σύνολο 5. Γράψτε δίπλα από την λέξη «Γλώσσα», όπου και αν βρίσκεται στο πρόγραμμα τον αριθμό 5).

Αν το παιδί δεν ξέρει να αναγνωρίζει τα μαθηματικά σύμβολα, βάλτε ισάριθμα σχεδιάκια δίπλα σε κάθε μάθημα πχ 3 κυκλάκια ή 3 αστεράκια κοκ. Στη συνέχεια συγκεντρώστε όλα τα υλικά (βιβλία, τετράδια, ντοσιέ) κάθε μαθήματος και κολλήστε στη ράχη του βιβλίου, αλλά και στο οπισθόφυλλο μια ετικέτα αντίστοιχου χρώματος. Πχ τα τετράδια, τα βιβλία, τα ντοσιέ της Γλώσσας θα έχουν όλα κόκκινη ετικέτα.

Δείξτε στη συνέχεια στο παιδί πώς να «διαβάζει» το πρόγραμμα κάθε μέρας κάνοντας τις απαραίτητες αντιστοιχίσεις των χρωμάτων. Πχ η Δευτέρα είναι κόκκινο (5), μπλε (3), πράσινο (2). Το παιδί θα πρέπει να βρει όλα τα βιβλία – τετράδια – ντοσιέ με κόκκινη ετικέτα που έχει και στη συνέχεια να ελέγξει μήπως ξέχασε κανένα βλέποντας τον αριθμό από δίπλα (πχ έχει 5 κόκκινα ;)

Β) Για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο παραπάνω σύστημα, μπορεί να αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες. Φροντίστε τα τετράδια και τα ντοσιέ του παιδιού να είναι όλα διαφορετικού χρώματος πχ να μην υπάρχουν 2 μπλε τετράδια, αλλά 1 μπλε, 1 κόκκινο, 1 κίτρινο, 1 πράσινο, 1 σπιράλ μαύρο, 1 σπιράλ με κάποιο ευδιάκριτο – έντονο σχέδιο. Συγκεντρώστε όλα τα υλικά (βιβλία, τετράδια, ντοσιέ) που χρειάζεται το παιδί για κάθε μάθημα ξεχωριστά.

Απλώστε τα σε μια μονόχρωμη επιφάνεια – κατά προτίμηση άσπρη ή μαύρη για να φαίνονται ξεκάθαρα- καιβγάλτε τα φωτογραφία, έτσι ώστε να είναι όλα ευδιάκριτα. Περάστε τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και τοποθετήστε τις την μια κάτω από την άλλη, σύμφωνα με τα μαθήματα που έχει το παιδί κάθε μέρα για το σχολείο (δηλαδή Δευτέρα: φωτογραφία Γλώσσας, φωτογραφία Μαθηματικών, φωτογραφία Μουσικής, φωτογραφία Μελέτης του Περιβάλλοντος).

Έτσι μπορείτε να δημιουργήσετε ένα οπτικό πρόγραμμα, το οποίο θα βρίσκεται κολλημένο στο γραφείο του παιδιού για να μπορεί να το συμβουλεύεται κάθε φορά που θέλει να φτιάξει την τσάντα του. Προσέξτε πολύ το μέγεθος των φωτογραφιών: θα πρέπει όλα να φαίνονται ξεκάθαρα. Αν και πιάνει πιο πολύ χώρο από την προηγούμενη ιδέα, φαίνεται να είναι πιο ελκυστικό για τα παιδιά και πιο εύκολο στην εφαρμογή του.

Γ) Για τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά, ιδίως Γυμνασίου, ακόμα και Λυκείου, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια γραπτή αναλυτική αναφορά των πραγμάτων που πρέπει να κουβαλάνε κάθε μέρα πχ Δευτέρα : 1) Οδύσσεια: τετράδιο, βιβλίο, 2) Μαθηματικά: τετράδιο ασκήσεων, πρόχειρο, βιβλίο, γεωμετρικά όργανα, ντοσιέ, 3) Βιολογία: βιβλίο, 4) Οικιακή Οικονομία: βιβλίο, 5) Αρχαία: βιβλίο, τετράδιο πρόχειρο, τετράδιο ασκήσεων, ντοσιέ κοκ.

Με αυτό τον τρόπο θα μπορεί το παιδί πολύ εύκολα να παίρνει τα σωστά βιβλία μαζί του και να μην ξεχνάει αυτά που του χρειάζονται.

ΠΗΓΗ: http://www.infokids.gr/

ΠΟΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΕΙΚΟΝΑ

                                                   Μια εικόνα αξίζει όσες χίλιες λέξεις

Μια εικόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους κατά τη εκπαίδευση ενός παιδιού είτε από έναν ενήλικα -κηδεμόνα είτε από τον θεραπευτή. Οι εικόνες μπορεί να έχουν επιλεχθεί είτε  από ένα παραμύθι ,  το διαδίκτυο , ένα περιοδικό είτε  να είναι απλά μια φωτογραφία

Μια εικόνα που απεικονίζει μια απλή ενέργεια μπορεί ή ένα αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάδειξη της περιγραφής και τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου.

Μια πιο σύνθετη εικόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την  ανάδειξη και την εξέλιξη  της  περιγραφής, της σημασιολογίας, εξαγωγή συμπεράσματος , της κατανόησης (χωροχρονικών εννοιών), της πραγματολογίας, της αποκωδικοποιήσης πλαισίου και της φωνολογικής ενημερότητας.

Μιχαλοπούλου Δήμητρα

Λογοθεραπεύτρια



ΕΞΥΠΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Πολλές φορές, γονείς και θεραπευτές "ξεμένουμε" από ιδέες και τα παιδιά μας κοιτάνε με τα υπέροχα μεγάλα και ειλικρινή τους μάτια περιμένοντας να ακούσουν την επόμενη έξυπνη και ενδιαφέρουσα δραστηριότητα που θα παίξουμε... Ορίστε μερικές ιδέες εύκολες και έξυπνες σε περίπτωση που έχετε "ξεμείνει"....






1. ΤΕΝΝΙΣ ΜΕ ΜΠΑΛΟΝΙ
Φτιάχνουμε τις ρακέτες από χάρτινα πιατάκια
 και γλωσσοπίεστρα όπως δείχνει η εικόνα...
και ξεκινήστε το παιχνίδι..

2. ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ

Καρφώστε πάνω σε μια ξύλινη ορθογώνια επιφάνεια καρφιά ή πινέζες (με υπερυψωμένη κεφαλή). Πάρτε πολύχρωμα λαστιχάκια και φτιάξτε διάφορα γεωμετρικά σχήματα.





3. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΥΛΙΝΔΡΟΥΣ
Αγοράστε από το βιβλιοπωλείο διαφορετικά μεγέθη και χρώματα από χνουδωτές μπαλίτσες.Τοποθετείστε τις χνουδωτές μπαλίτσες μέσα σε ρολλά από χαρτιά υγείας με τη βοήθεια μιας λαβίδας για πάγο ή και για μεγαλύτερα παιδιά με μικρό τσιμπιδάκι όπως δείχνει η εικόνα.



4. ΞΕΡΧΩΡΙΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Πάρτε ένα πλαστικό φύλλο με φυσαλίδες αέρα (bubble wrap)
και κολλήστε το σε ένα πλαστικό ποτήρι ή σε ένα
μικρο μπολ έτσι ώστε οι φυσαλίδες αέρα
να είναι από την εξωτερική πλευρά όπως δείχνει η εικόνα.
Απλώστε πάνω μπογιά και αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη.





5. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΕ ΚΑΛΑΜΑΚΙ
Παίρνουμε ένα κουτί από πίτσα ή ένα μεγάλο κουτί παπουτσιών (το καπάκι) κολλάμε ένα πράσινο χαρτόνι για γρασίδι και διακοσμούμε με τέρματα κλπ. φτιάχνουμε μια μπάλα από βαμβάκι και παίρνουμε και ένα καλαμάκι. Σκοπός μας είναι να βάλουμε την μπάλα από το ένα τέρμα στο άλλο φυσώντας την βαμβακένια ελαφριά μπάλα με ένα καλαμάκι. Ας νικήσει ο καλύτερος...






6. ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΠΟΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΦΥΣΗΜΑ
Τοποθετήστε 2 καρέκλες σε μια απόσταση περίπου 2 - 3 μέτρα. Πάρτε 2 πλαστικά ποτήρια και κάντε τους μια τρύπα στον πάτο περάστε ένα σχοινί σε κάθε πλαστικό ποτήρι  Δέστε τα 2  σχοινιά από την μια άκρη της καρέκλας έως την άλλη όπως δείχνει η εικόνα.





7.  ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ
Ζωγραφίστε πάνω σε ένα μεγάλο
 κομμάτι χαρτί δρόμους ζικ-ζακ ή
με καμπύλες όπως δείχνει η εικόνα
και ξεκινήστε τον αγώνα μετά από ένα σύνθημα.





8. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΛΕΞΕΩΝ
Κατασκευάστε λέξεις
με πλαστικά γράμματα
ή με γράμματα από το scramble









9. ΞΥΛΟΠΟΔΑΡΑ
Πάρτε δυο σιδερένιες κυλινδρικές κονσέρβες κάντε 2 τρύπες σε κάθε κονσέρβα και περάστε ένα σχοινί σε καθεμία όπως δείχνει η εικόνα και έτοιμα τα ξυλοπόδαρα.



10. ΤΟΥΝΕΛ ΓΙΑ ΜΠΙΛΙΕΣ
Δημιουργήστε ένα τούνελ από ρολό χαρτί υγείας και αφήστε τις μπίλιες και τα μπαλάκια να βρουν τον δρόμο τους όπως δείχνει η εικόνα.






11. ΠΟΔΟ ΒΟΛΕΥ
Παίξτε βόλεϋ με τα πόδια
με ένα μπαλόνι όπως δείχνει η εικόνα.











12. ΣΦΕΝΤΟΝΑ
Τοποθετήστε διάφορα χρωματιστά πλαστικά πιατάκια όπου έχετε γράψει μέσα σε κάθε πιάτο και έναν αριθμό όπως στην εικόνα. Πάρτε ένα γλωσσοπιέστρο και κολλήστε το σε ένα κουτί. Προσπαθήστε να πετύχετε με την σφεντόνα και τα χάρτινα πολύχρωμα μπαλάκια όσο μεγαλύτερο σκορ μπορείς.

10 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ

Στόχοι : βελτίωση λεπτής κινητικότητας, αμφίπλευρου συντονισμού άνω άκρων, οπτικοκινητικού συντονισμού,ενδυνάμωση μυών άκρας χείρας, αισθητικότητα, γραφή, αναπαραγωγή σχεδίου 


Παιχνίδια : 
1. κυλάμε με την παλάμη του χεριού μία μπαλίτσα από πλαστελίνη πάνω στο τραπέζι .

2. κυλάμε μια μπαλίτσα από πλαστελίνη ανάμεσα στις παλάμες των δύο χεριών μας .

3. φτιάχνουμε μία μικρή μπάλα ( 0,5-1εκ) την βάζουμε ανάμεσα σε αντίχειρα και δείκτη και αρχικά την στριφογυρίζουμε κάνοντας κύκλους, έπειτα την κουνάμε κατά μήκος των δύο δαχτύλων ώστε να πηγαινοέρχεται και τέλος σφίγγουμε το μπαλάκι μέχρι να το λιώσουμε. 

4. στριφογυρίζουμε μία μπαλίτσα από πλαστελίνη στην παλάμη, με την κίνηση των δακτύλων, χωρίς την βοήθεια από το άλλο χέρι .

5. βάζουμε την πλαστελίνη πάνω στο τραπέζι και πιέζουμε ένα ένα τα δάχτυλα .

6. βάζουμε την πλαστελίνη στο τραπέζι. Την πλαταίνουμε χτυπώντας με την παλάμη. Μετά ανυψώνουμε τις άκρες για να κάνουμε ένα βουνό   .

7. φτιάχνουμε διάφορα φρούτα , γράμματα, αριθμούς, σχήματα, καλάθια, ανθρωπάκια κτλ και ζητάμε από το παιδί να κάνει το ίδιο .

8. τραβάμε την πλαστελίνη με τα δύο μας χέρια μέχρι να την κόψουμε 

9. απλώνουμε την πλαστελίνη στο τραπέζι και την γρατζουνάμε με ένα-ένα δάχτυλο .

10. ενώνουμε πολλά κομμάτια πλαστελίνης για να φτιάξουμε μία τεράστια στρογγυλή μπάλα .

ΠΗΓΗ: http://anaptixipaidiou.blogspot.gr/2012/03/10_29.html

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ 10 ΛΕΠΤΟΥ!

 Μήπως χρειάζεστε ιδέες για να απασχολήσετε τα παιδιά, τα τελευταία 10 λεπτά μιας “φορτωμένης” μέρας στο σχολείο; Ή ίσως επιθυμείτε να ανταμείψετε τα παιδιά στο τέλος μιας ιδιαιτέρως παραγωγικής μέρας; Ή είναι μια βροχερή μέρα και τα παιδιά πρέπει με κάποιο τρόπο να εκτονώσουν την ενέργειά τους; Τα 10 παιχνίδια που ακολουθούν λοιπόν, είναι  πιθανόν να σας φανούν πολύ χρήσιμα!

1) Βγες!
Τα παιδιά στην παρεούλα κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ένα παιδί είναι αρχηγός και λέει μια λέξη. Το πρώτο παιδί δίπλα του πρέπει να πει την πρώτη συλλαβή αυτής της λέξης, το δεύτερο τη δεύτερη, το τρίτο την τρίτη κ.ο.κ. Εκείνος που θα πει την τελευταία συλλαβή της λέξης θα γυρίσει και θα πει στον διπλανό του “Βγες!”. Εκείνος τότε φεύγει από τη θέση του και γίνεται ο αρχηγός του παιχνιδιού.
 

2) Με απόλυτη ησυχία…
Τα παιδιά πρέπει να τοποθετηθούν στο χώρο ανάλογα με το παράγγελμα της νηπιαγωγού π.χ. Μπείτε στη σειρά από τον ψηλότερο στον κοντύτερο και το αντίστροφο, μπείτε στη σειρά πρώτα τα αγόρια και ύστερα τα κορίτσια και το αντίστροφο, κάντε μια ομάδα όσοι φορούν κόκκινο και μια όσοι δεν φορούν κόκκινο κλπ. Ο μοναδικός κανόνας είναι να γίνουν όλα αυτά με απόλυτη ησυχία! Όποιος παραβεί τον κανόνα βγαίνει από το παιχνίδι.
 

3) Τα κομμάτια του παζλ.
(Το παιχνίδι αυτό απαιτεί  λίγη προετοιμασία, μπορείτε όμως να το κάνετε μια φορά και μετά να αποθηκεύσετε τη δουλειά σας στο συρτάρι για επόμενες φορές). Ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών παίρνετε εικόνες και τις κόβετε σε 4 ή 6 κομμάτια. Ανακατεύετε τα κομμάτια και δίνετε από ένα κομμάτι σε κάθε παιδί. Με το σύνθημα τα παιδιά πρέπει να βρουν ποια παιδιά έχουν κομμάτια από την ίδια εικόνα- παζλ και να συνθέσουν μαζί την εικόνα. Για τα μικρά παιδιά καλό είναι να υπάρχουν και οι πρωτότυπες εικόνες αναρτημένες, για βοήθεια.
 

4) 4 γωνίες.
Δίνουμε αριθμούς στις 4 γωνίες της τάξης από το 1 έως το 4.  Κάποιο παιδί επιλέγεται να κλείσει τα μάτια του. Τα υπόλοιπα παιδιά μοιράζονται στις 4 γωνίες της τάξης, όχι ισόποσα, όπου θέλει ο καθένας αρκεί κάθε γωνία να έχει παιδιά. Το παιδί με τα κλειστά μάτια λέει έναν αριθμό. Τα παιδιά που η γωνία τους έχει αυτόν τον αριθμό, κάθονται κάτω. Το παιδί συνεχίζει να λέει τους αριθμούς από τις υπόλοιπες γωνίες και τα παιδιά κάθονται κάτω. Όταν φτάσει στην τελευταία γωνία τα παιδιά αυτής ξαναμοιράζονται στις 4 γωνίες και το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο, μέχρι που να μείνει ένα παιδί. Αν υπάρχει χρόνος το παιδί που έμεινε τελευταίο κλείνει τα μάτια και το παιχνίδι ξαναρχίζει.
 

5) Τί είμαι;
Δυο παιδιά σηκώνονται από την παρεούλα και στέκονται με πρόσωπο προς τα υπόλοιπα παιδιά. Στο κεφάλι τους φορούν ένα στεφανάκι με μια ίδια εικόνα που δείχνει ένα αντικείμενο, ζώο, φυτό κλπ. Οι εικόνες μπορούν να υπάρχουν έτοιμες και τα υπόλοιπα παιδιά να διαλέγουν κρυφά κάποια. Κάνουν ερωτήσεις στα υπόλοιπα παιδιά προκειμένου να ανακαλύψουν τί είναι. Τα παιδιά απαντούν με ένα ναι ή ένα όχι. Όποιος από τα 2 παιδιά βρει τη λέξη παραμένει στη θέση του και ο αντίπαλός του αντικαθίσταται από ένα άλλο παιδί.
 

6) Αλυσίδα.
Ορίζουμε μια κατηγορία λέξεων π.χ. φρούτα, ονόματα, χρώματα, ζώα, παιχνίδια κλπ. Τα παιδιά με τη σειρά πρέπει να πουν ένα φρούτο, όνομα, ζώο κλπ. Όποιος πει κάτι άλλο, ή κάτι που έχει ήδη ειπωθεί ή δεν πει τίποτα, βγαίνει από το παιχνίδι.
 

7) Η βαλίτσα.
Η νηπιαγωγός ξεκινάει το παιχνίδι λέγοντας ότι ετοιμάζεται να πάει ένα ταξίδι σε κάποιο μέρος για διακοπές (ανάλογα με την εποχή ορίζεται και το μέρος!) και στη βαλίτσα θα βάλει… και λέει ένα αντικείμενο. Το επόμενο παιδί πρέπει να πει τη λέξη της νηπιαγωγού συν τη δική του, για το τί θα βάλει στη βαλίτσα. Ο επόμενος θα πρέπει να πει τις δυο προηγούμενες λέξεις συν τη δική του κ.ο.κ.
 

8) Πες πέντε…
Ένα παιδί κρατάει μια μπάλα. Η νηπιαγωγός ζητά από το παιδί να πει πέντε… ονόματα, ζώα, παιχνίδια κλπ. Εκείνο πρέπει να προλάβει να τα πει πριν η μπάλα, που εντωμεταξύ πηγαίνει από χέρι σε χέρι, ξαναφτάσει σε αυτό. Αν τα καταφέρει συνεχίζει με επόμενη δοκιμασία, αν όχι τη θέση του παίρνει κάποιο άλλο παιδί.
 

9) Κάνε ό,τι κάνω!
Καθόμαστε σε κύκλο. Ο πρώτος ξεκινάει κάνοντας μια απλή κίνηση π.χ.
-χτυπάει τους δείκτες των χεριών μεταξύ τους
-χτυπάει παλαμάκια
-χτυπάει τα γόνατά του δυο φορές
-χτυπάει τα πόδια του μια το ένα- μια το άλλο κλπ.
και μόλις τελειώσει ο διπλανός του επαναλαμβάνει την κίνηση αυτή. Όταν τελειώνει ο ένας αρχίζει ο άλλος, αλυσιδωτά, μέχρι τον τελευταίο και πάλι πίσω, από το τέλος προς την αρχή. Τη θέση του πρώτου παίρνει κάποιο άλλο παιδί και το παιχνίδι ξαναρχίζει.
 

10) Μην μπερδευτείς!
Ένα παιδί δείχνει ένα σημείο του σώματός του και λέει πως είναι κάποιο άλλο σημείο του σώματος του, π.χ. δείχνει το κεφάλι και λέει πως είναι το πόδι του! Τα παιδιά πρέπει να δείξουν στο σώμα τους το σημείο που λέει και όχι το σημείο που δείχνει, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση, το πόδι τους! Όποιος μπερδευτεί, βγαίνει από το παιχνίδι.
 

Πηγή: http://mikroimegaloi.gr/