ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΑΦ

Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει συγκεκριμένη, αποτελεσματική θεραπεία, που να στοχεύει στην πλήρη αποκατάσταση των παιδιών με ΔΑΦ. Οι προσπάθειες αντιμετώπισης της διαταραχής, οδήγησαν κατά  καιρούς στην δημιουργία θεραπευτικών προγραμμάτων Πρώιμης Παρέμβασης που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες και να βελτιωθεί σημαντικά η ποιότητα της ζωής τους.

«H Πρώιμη Παρέμβαση είναι ένα σύστημα διεπιστημονικό, περιεκτικό, συντονισμένο, σε κοινοτικό επίπεδο για τα μικρά παιδιά και την οικογένεια τους με αναπτυξιακή διαταραχή ή καθυστέρηση από τη γέννηση μέχρι την  ηλικία των 3 ετών. Οι υπηρεσίες έχουν ως σκοπό να ενισχύσουν την ανάπτυξη των παιδιών, να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανές δυσλειτουργίες, να αποκαταστήσουν τα υπάρχοντα προβλήματα, να αποτρέψουν την περαιτέρω επιδείνωση, και να προωθήσουν προσαρμοστικές στρατηγικές για την οικογένεια.» (Jacobs & Jacobs, 2004 ˙ Ball, 2008 ˙ Acquarone, 2007 ˙ Corsello, 2005 )

Η πρώιμη παρέμβαση είναι σημαντική για ένα με παιδί με ΔΑΦ και παρουσιάζει περισσότερα θετικά αποτελέσματα γιατί:

• Το παιδί είναι πολύ νέο, έτσι είναι ικανότερο να μειώσει τα αναπτυξιακά χάσματα που έχουν δημιουργηθεί. Λόγω της πλαστικότητας του εγκεφάλου τα νευρικά κύτταρα σε μικρή ηλικία έχουν περισσότερες πιθανότητες να διορθωθούν ή να διαμορφωθούν νέα.  (Rogers & Dawson, 2010). 
• Επίσης, λόγω της πλαστικότητας του εγκεφάλου επιτρέπει στο παιδί τη βέλτιστη αφομοίωση των ερεθισμάτων που δέχεται.
• Σε ένα μικρό παιδί με ΔΑΦ δεν έχουν εδραιωθεί ακόμα οι συνήθειες και δεν υπάρχει έντονα η αντίσταση στην αλλαγή όπως σε ένα μεγαλύτερο παιδί.
• Ένα  νέο παιδί είναι από τη φύση του περίεργο να ανακαλύψει το περιβάλλον του οπότε είναι η κατάλληλη στιγμή να εργαστεί κάποιος μαζί του.
• Δεν έχει υποχρεώσεις όπως αντίστοιχα θα είχε ένα μεγαλύτερο παιδί.

(Ball, 2008 ˙ Bristol et al., 1993)

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ                  

   ΠΡΩΙΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Ένα πρόγραμμα Πρώιμης Παρέμβασης για να θεωρηθεί επιτυχημένο απαιτεί κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Τα χαρακτηριστικά ενός επιτυχημένου προγράμματος Πρώιμης Παρέμβασης :

1. Έναρξη του προγράμματος σε πολύ μικρή ηλικία (έως 3 ετών), αμέσως μετά την διάγνωση.
2. Δέσμευση παρακολούθησης του προγράμματος σύμφωνα με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού. 
3. Το προσωπικό να είναι εξειδικευμένο και κατάλληλα εκπαιδευμένο και να αποτελείται από διαφορετικές ειδικότητες (Λογοθεραπευτή, Ψυχολόγο, Εργοθεραπευτή)
4. Τα μέλη της οικογένειας  να εργαστούν παράλληλα με τους επαγγελματίες και να μάθουν πώς να βοηθήσουν το παιδί τους καθώς τους παρέχεται υποστήριξη και καθοδήγηση.



ΕΙΚΟΝΑ 1 -  ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

5. Να μειώνει  τα προβλήματα συμπεριφοράς, αφού ανακαλύψουν την αιτία που δημιουργούνται, (Εικόνα 1) και να διδάξουν έπειτα τις  πιο κατάλληλες εναλλακτικές συμπεριφορές για να τις αντικαταστήσουν.
6. Η παρέμβαση να είναι εύκαμπτη, να μπορεί να εφαρμοστεί στο σπίτι καθώς επίσης και σε άλλες τοποθεσίες όπως οι παιδικοί σταθμοί και τα κέντρα πρώιμης παρέμβασης.
7. Το θεραπευτικό πρόγραμμα να είναι καλά οργανωμένο, δομημένο και  ατομικά σχεδιασμένο για το κάθε παιδί.
8. Η παρέμβαση να παρέχει ένα ενθαρρυντικό μαθησιακό περιβάλλον - το παιδί να αισθάνεται άνετο και υποστηριγμένο.
9. Η παρέμβαση να περιλαμβάνει τις στρατηγικές για να βοηθήσει το παιδί να γενικεύει τις δεξιότητες που διδάχτηκε κατά το θεραπευτικό πρόγραμμα και σε άλλες τοποθεσίες όπως το σπίτι, το σχολείο κ.λπ.

 (Case-Smith & Arbesman, 2008 ˙ Ball, 2008 ˙ Volkmar, 1996)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Ball, J. (2008). Early Intervention and Autism: Real-Life Questions, Real-Life Answers. USA: Future Horizons
Jacobs, K.,  Jacobs, L. (2004). quick reference dictionary for occupational therapy (4^th ed.). USA: Slack
Volkmar, F. (1996). Autistic disorder. In Volkmar, F. , Klin, A. et al (Eds.), Psychoses and PDDs in childhood and Adolescence. USA: American Psychiatric Press, 128 – 177 
Rogers, S. & Dawson, G. (2009). Early Start Denver Model for Young Children with Autism: Promoting Language, Learning, and Engagement. USA: Guilford Press.     
Acquarone, S. (2007). Signs of autism in infants: recognition and early intervention. London: Karnac Books

Case-Smith, J., & Arbesman, M. (2008). Evidence-based review of interventions for autism used in or of relevance to occupational therapy. American Journal of Occupational Therapy, 62, 416–429.
Corsello, C. (2005). Early Intervention in Autism. Infants & Young Children, 18, 74–85